قلب گل

همه ی آدم ها یه روزی متولد شدن ... تاریخ این تولد مهمه . ولی نه خیلی زیاد . چیزی که مهمه ، سال ها و حتی ثانیه هایی هست که از اون روز میگذره ... و چیزی که خیلی خیلی خیلی مهمه اینه : " اون آدم ، امروزش ، چه فرقی با روزهای قبلش کرده ؟ " اصلا ؛ حالا که خدا بهش لطف کرده و این همه سال بهش فرصت زندگی کردن داده ، چقدر از روحش رو به کمال و تعالی یی که براش در نظر گرفته شده بود رسونده ؟ اصلا زندگی کرده یا فقط زنده بوده ؟ ... قرار نیست همیشه آدما به زندگیشون مثل یه آدم مجبور نگاه کنن ... قراره یه کم هم به فلسفه ی آفرینش توجه کنن . قراره برسن به این موضوع، که همه ی آدم ها، با هدف خاصی قلب گل...

همه ی آدما به معجزه اعتقاد دارن ... اون هایی هم که ندارن ، احتمالا نمیدونستن باید روی کدوم اتفاق خوب زندگیشون اسم "معجزه" بذارن ... اما لحظه های آدما پر از همین معجزه هاست ... معجزه ی تنفس ... تماشای سپیده ... امنیت زیبای پرواز ... لمس گرمای خورشید... ... شاید هم عمق معجزه ، گم شدن یه آدم ، تو رویاهاش باشه ... حتما همینه . خدای بزرگم ... ممنونم که کمکم میکنی تا معجزه های پاکت رو تو لحظه هام درک کنم ... ممنونم که پنجره های فکرم رو ، به ماه آسمون باز کردی . تا بفهمم تو سیاهی شب هم میشه تابش معجزه رو دید ... ممنونم که اجازه میدی پرنده ی خیالم ، تو آسمون درخشان تو پرواز کنه ... ... "ب قلب گل...

آدما باید بدونن غیر ممکنه برای کسی مهم نباشن ...

باید بدونن حتی اگر آدم دیگه ای نباشه که براشون دل بسوزونه ،

باز هم یه خدای خیلی خیلی خیلی بزرگ و بخشنده هست که اون ها رو نگاه میکنه ...

نگاهشون میکنه و مراقبشونه ...

کاش آدما می خواستن تا حکمت خدا رو تو کوچکترین لحظه هاشون ببینن ...

حتی گاهی تو لحظه هایی که خودشون اسمش رو گذاشتن " تنهایی " !

گاهی "مدارا" لازمه ...

و کمی اعتماد

تا لحظه های خوب برسه ...

قلب گل...

فکر هایم درهم و بر هم است ...

انگار ماشین ها در خیالم هم دست از بوق زدن نمیکشند ...

سر به آسمان بلند می کنم و در دل ، نام پاک خدایم را میخوانم ...

و اورا گواه لحظه هایم میکنم ...

ماشین ها خاموش میشوند ...

و دوباره صدای بال پروانه مهمان خیال من میشود ...

و این بار ، خیالم روی کاغذم می نشیند ...

" هدیه ی خدا برای یاد کردنش... "

قلب گل...

تمام لحظه هایم زیر آفتاب تابستان ، به آسمان رفتند ...
ابر شدند انگار ...
و باز تنها قرارمان شد همان پاییز بی قرار ...

قرارمان شد من بی تاب شوم  ...
و لحظه هایم بارانی ...

نزد من بازگردند ...

 

پی نوشت :

* عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده

بازگردد یا برآید چیست فرمان شما ... ( حافظ )

قلب گل...

عشق سیبی ست که دوران تکامل دارد

اتفاقیست که وقتش برسد می افتد ....

قلب گل...